امروز آمدم بیرون که نان بخرم، دیدم نانوایی شلوغ است. ته صف ایستادم. دیدم مردم مثل دیروز و پریروز نیستند. همه دارند با هم حرف می زنند. کنجکاو شدم که بفهمم چه خبر است.
یکی می گفت با آمدن افغان ها این وضع پیش آمده.
آن یکی می گفت خشکسالی و کم آبی باعث شده محصولات کشاورزی کم بشود و نتیجه اش این صف ها باشد.
دیگری با غیضی پر از بغض سیاسی می گفت همه اش زیر سر این تحریم است؛ دشمن نمی خواهد ما نان بخوریم.
من فکر کردم که همه بجز نفر آخر تقریبا درست می گویند، اما اینها مسائلی بودند که همیشه بوده و سالهاست که هستند. از دیروز تا الان تنها اتفاق واضحی که افتاده این بوده که ملکه انگلیس در گذشته است.
