دنیای اینترنت و کلن فضای مجازی باعث شده که هر روز در معرض مطالب جدیدی قرار بگیریم. مطالبی که گاهی از آنها با اطلاع هستیم و گاهی برای اولین بار با چنان موضوعاتی برخورد می کنیم. راستش برای من هر دو مورد ذکر شده باعث شده که بیشتر به خودم و آنچه که میدانم و نمی دانم حساس باشم. حتا برایم پیش آمده که مطلبی را در سایت و یا پیج اینستای عزیزی خوانده ام و نتوانسته ام بین آنچه میدانم و آنچه پیش رویم قرار دارد قضاوت کنم. یعنی به نوعی سردرگمی دچار می شوم که نمی توانم بفهمم کدام درست و کدام غلط است. از اینرو، فکر می کنم برخورد این روزهایمان با فضای مجازی هم جایگاه خوبی برای خودشناسی است. اینکه تنوع و پیچیدگی های موضوعی را ببینیم و بدون قضاوت و حق به جانبی راه درست را انتخاب کنیم.
چه چیزی باعث شد تا من به نوشتن این یادداشت تشویق بشوم؟ نوشتن کامنتی برای پست اینستاگرام یک دوست عزیز و البته تفکر و چالشی که قبل از نوشتن آن کامنت با آن مواجه شدم نقطه شروع بود. خواندن مطالب دوستان برای من یادآور تنوع دیدگاه، تنوع جهان بینی ها، تنوع روش های مواجه با مسائل و بسیاری دیگر از موضوعات است. مسلم است که با وجود این همه تنوع در دیدگاه ها و با در نظر گرفتن این نکته که هر کس در این سفر زندگی در نقطه ای خاص خودش قرار دارد که مستلزم فکر، رفتار و عمل خاص آن نقطه است؛ انتظار درست و غلط بودن ایده ها یک انتظار عبث و بیهوده است.
و اما وظیفه هر یک از ما چیست؟ وظیفه ما این است که از میان این همه راه و روش متفاوت نسخه مخصوص خودمان را کشف کنیم. کشف این راه و روش به معیار های زیادی وابسته است. از جمله این معیار ها می توان به ارزش ها، جایی از سفر زندگی که در آن قرار داریم و اهداف بلندمدت مان اشاره کرد. این نکته به ما یادآوری می کند که برای طی کردن این مسیر به تفکر انتقادی نیاز داریم. لازم است آگاهانه در مسیری که هستیم قدم برداشته و با درک تفاوت ها به شناخت اصیل ترین راه و روش مخصوص خودمان برسیم. اصالت نسخۀ ما از طریق توانایی اش در حل مشکلات ما سنجیده می شود.
همه ما انسان ها در راه رشد قرار داریم. رشد من با رشد شما متفاوت است. ممکن است من در نقطه شکست باشم اما در حال رشد کردن. این موضوع شاید از دید دیگران شکست دیده و قضاوت شود ولی کسی که شکست را تجربه کرده بهتر می داند و می بیند که منحنی رشدش به سمت بالا در حال حرکت است حتا اگر این حرکت نزولی و گاهی بسیار ناملموس باشد. رشد یک موضوع درونی است. نسخه رشد خودمان را از روی زندگی خودمان بنویسیم. رشد یک نسخه خاص ندارد. حتا برای یک فرد هم نسخۀ مطلقی وجود ندارد. سه ماه بعد یا چهار سال بعد من در نقطه ای دیگر با وضعیتی دیگر قرار می گیرم. نسخه امروزم برای چهار سال بعد کارایی ندارد. به نسخه های ثابت و قسم خورده نچسبیم. رشد انعطاف پذیر است ما هم انعطاف پذیر باشیم. نسخه رشدمان را نسخه ای منعطف و پویا انتخاب کنیم. از خودمان مدام بپرسیم که نسخه خاص رشد من کدام است؟
سلام خیلی عالی بود. خوشحالم که پست امروز من توانست باعث ایجاد یک تفکر و چالش و در نهایت منجر به نوشتن این یادداشت روزانه شود. من هم از نظرات دوستانم بسیار استفاده کردم. همین قشنگ است، تنوع دیدگاه‌ها. موفق باشید دوست نازنینم♥️
من هم از وجود شما سپاسگزارم. احساس می کنم این کنار هم بودن ها باعث رشدمون میشه. من از شما و بقیه دوستان می آموزم و خیلی خوشحالم که در مسیر یادگیری قرار دارم.