عید قربان

امروز عید قربان است. روزی که نهایت بندگی را به نمایش می گذارد. روزی که بنده عزیرترینش را در طبق اخلاص می گذارد تا در مسلخ عشق و به نماد اطاعت مطلق قربانی کند. قربانی کردن نفس. قربانی کردن وابستگی. قربانی کردن هر چه که مانع وصل باشد. قربانی کردن حشوها در سفر به سوی دل.
حالا، هزاران سال از آن روز رستاخیرگونه ی ابراهیم بودن گذشته و آن شجاعت و آن دلیری به نمادی تبدیل شده تا ما نیز چنان بودنی را به یاد بیاوریم و بدانیم که برای رسیدن به معبودی بی همتا داشتن وابستگی، غل و زنجیر است. به این فکر کردم که در سفر به سوی دل هم این اتفاق به کرات می افتاد و رهرو راه باید هوشیار باشد تا در هر لحظه از مسیر قربانی لازم را بدهد. در سفر به سوی دل، آزادگی و رهایی از وابستگی ها و شهامت قربانی کردن آنچه که باید از الزامات و ضروریات است که در صورت استنکاف سفرت پیمودن راهی بیش نیست.