ارزش، باوری است که طبق آن زندگی می کنیم؛ آنچه که انجام می دهیم، نه آنچه که فقط حرفش را می زنیم. این بهترین تعریف برای ارزش هاست. مطابق این تعریف اگر من ادعا می کنم سلامتی یکی از ارزش های مهم من است ولی دچار پرخوری و مشکلات مربوط به تغذیه ناسالم هستم پس، باید بازنگری کنم. اگر اصالت را یکی از ارزش های خود می دانم اما هرگز مانند خودم رفتار نمی کنم و رفتار مقلدانه ای دارم باید بازنگری کنم. اگر عدالت را یکی از ارزش های خود می دانم ولی در اکثر موارد رعایت عدالت بین افراد را نمی کنم باید بازنگری کنم. اینکه شناخت ارزش های مان چقدر به خودشناسی مان کمک می کند نکته مورد توجهی است.
عدم توجه به تفاوت بین هدف و ارزش باعث می شود که در مسیر شناخت خود و رسیدن به موفقیت ها دچار گمراهی بشویم. هدف آنجایی است که ما می خواهیم برسیم ولی ارزش آن کاری است که انجام می دهیم و از آن لذت می بریم. در واقع، ارزش ها حالتی از بودن ما هستند. من وقتی عادل هستم تلاش نمی کنم که عادل باشم. عادل بودن نوع بودنی است که از آن لذت می برم. از اینروست که، می گویند هدف ها باید در خدمت ارزش ها باشند. حال آنکه خیلی ها عکس این موضوع را عمل می نمایند.
در خودشناسی اصل بر شناخت ارزش هاست. یکی از بهترین روش ها برای شناخت ارزش ها نوشتن در بارۀ آنهاست. تاکنون بر اساس ابراز افراد گوناگون ارزش های زیادی شناسایی شده است. از این ارزش های شناخته شده لیستی تهیه کنید و هر روز در بارۀ یکی از آنها بنویسید. بنویسید که چقدر با این ارزش آشنایید؟ کجاهای زندگی تان آن را دیده اید یا دارید به آن عمل می کنید؟ چه حسی نسبت به آن دارید؟ خوشایند است یا ناخوشایند؟ شاید هم نسبت به آن بی تفاوت هستید. لزومی ندارد که هر فرد نسبت به تمام ارزش ها واکنش داشته باشد. ارزش های بسته به شرایط روانی و محیطی ما وارد زندگی مان می شوند. همانهایی که در زندگی تان جاری هستند را بهتر بشناسید. ارزش های رشد دهنده را تقویت و ارزش های محدود کننده را حذف و یا کم رنگ کنید. فقط یک چیز را فراموش نکنید: در این مسیر با خودتان مهربان باشید.
